فرهنگ چای

---

مدیر /

02 دی 1398

درد دل با استفاده کنندگان چای خاص ایرانی

با نزدیکی به فصل سرما و اوج گیری برف و باران نیاز بدن به نوشیدنی های گرم بیشتر می‌شود سرما و سرما خوردگی و درمانهای طبی باید بگوییم  درد دل ما درباره این فرهنگ، که اینجا تاملی است نه به فنجان چای داغی که تناول می‌کنیم و نه به مقدار چای خشک باقیمانده در کمدهایمان یا قفسه‌های کابینت‌ها بلکه به فرهنگ غنی چایکارانمان به عنوان افرادی که سخت‌کوشی در خونشان است و همچنین ضرب المثل‌های شنیدنی بین آنها، چای خشک ارگانیکشان  با تمام مشکلات همچنان بدون مواد نگهدارنده و شیمیایی با فکر حفظ کیفیت از دیر باز و گزشته‌های دور تا کنون به تولید بهترین چای برای ما مشغولند.

درست است که چای یا تی واژه‌ای چینی و ما آن را به تازگی در میان خود تولید می‌کنیم اما، نوشیدن آن را بجز تولیدش قرن‌هاست یاد گرفته‌ایم. از قهوه خانه‌های کهن در استانهای مختلف باید قدمت چای را پرسید که مزه این نوشیدنی گوارا چگونه است و مصرف ‌کنندگان آن در پشت میز‌های قدیمی این مکان‌های دنج چگونه این نوشیدنی را سرو می‌کنند‌. تمام اقوام ایرانی چای را به یک روش طبخ میکنند و مینوشند از مهمانی‌ها و مجالس عروسی گرفته که برای عروس و داماد چای دو رنگ می آورند تا مراسم ختم در مساجد که چای را بین سوگواران پخش میکنند تا گلویی تازه کنند و غمی بزدایند.

جالب است بدانیم نحوه پذیرایی چای در اکثر خانه‌ها از قرن‌ها پیش همیشه در کنار چای قنددان خودنمایی کرده و قند شکسته ای که درونش بوده  معمولا در قهوه خانه ها این نوع قند فرق دارد و خواص قند سفتی و دیر آب شدنش در دهان است در مهمانی میزبان خانه همیشه قند درشت در قنددان میریزد این نشان احترام به مهمان هم قلمداد میشود.

ضرب المثلها و اصطلاحات 

"چای لب سوز و لب دوز" این جمله اشاره به تازه دم بودن چای دارد و به نوعی آفرین گفتن به میزبان است که چای را به بهترین نوعش دم کرده 

"چای تلخی در خدمت باشیم " تعارفی است برای دعوت مهمان به ماندن و ادامه پذیرایی.

"چای قندپهلو " معمولا در قهوه خانه ها ( چای خانه ها ) در استکان کمر باریکی چای میریزند و قندی در کنارش میگذارند.

" چای دیشلمه" : چایی پر رنگ  در کنار دو حبه قند برای مهمانانی خاص. 

هر آنچا ما از چای در آمارها داریم 

ما جمعیتی در حدود 1 درصد کل جهان را داریم با مصرف 5 درصد چای کل جهان که خود نشانه مشخصی ازعلاقه بی حد مردم کشور ما به این نوشیدنی گواراست این حد علاقه  به چای تولید آن را در کشور به فاصله زمانی حدودا 100 سال پیش میرساند به زمانی که مظفرالدین شاه قاجار با فرستادن یک تحصیلکرده فرنگ و فارق التحصیل دار الفنون به نام محمد میرزا قوانلو قاجار سفیر ایران در هند شد تا با استادی و رنج از دره های "هیماچال پرادش" این گیاه را به کشور مان برساند فارق از اینکه چگونه به ایران رسید و چگونه کاشف السلطنه یا محمد میرزا جانش را در این را از دست داد ما به قدمت 100 ساله افتخار میکنیم و کوشش بی حد او را میستاییم 

مصرف کننده چای ایرانی فرهنگ ما بهترینها را میخواهد

• چای_ارگانیک
• فرهنگ-چای
• چای