با شنیدن برنج بلافاصله فکر ما به طرف شرق آسیا بخصوص کشور تایلند و هند میرود جایی که برنج و تولید آن به هر روش ممکن با پیشرفته ترین تکنولوژی فقط تولید انبوه بدون توجه به بالاترین کیفیت برنجها؛ بدون توجه به ذاعقه خاص و لطیف فقط و فقط قیمت وارد بازار میشود.
اما ما در شمال کشور در کناره سواحل دریای کاسپین مزارع عظیم کاشت برنج را داریم با تنوع خاص و مخصوص به خود که با تجربه بومی و ذاعقه مردم کشور تولید میشود و به دور از تولید انبوه و فروش دلاری به سرتاسر جهان فقط به کیفیت برتر در پخت در رضایت مردم کشور و در سلامت سفره های ما تولید را در تنوع کم انجام میدهد.
سلامت و کیفیت در برنج ایرانی بر تمام مردم پوشیده نیست، درست است که تکنولوژی به کمک برنج کاران آمده تا سختی تولید را کمی کم کند اما فقط در داشت و برداشت آن نه در سیستمهای پیشرفته اصلاحی با تششعات مختلف که صنایع عظیم تولید برنج در جهان انجام میدهند.
کشاورز برنج کار در مازندران و گیلان از اوایل فروردین بر روی زمین خود عملیات شخم را با وسایل مدرن انجام میدهد تا اواخر مرداد و گاها بیشتر با وسایل برداشت که آن هم جدیدا مدرن و امروزی شده کار درو را با همکاری گروهی انجام میدهند.
زمان سنجی یکی از مهمترین و شاید اصلی ترین معیار تولید این محصول مردم شمال کشور است؛ اینکه چه زمانی کاشت را شروع کنند تا موقع درو به فصل بارندگی برخورد نکنند. معمولا با تجربه های هر خانواده ای این زمان سنجی را آموزش میدهند یا توصیه میکنند.
حکما در کتابهای طب سوزنی خود از خواص برنج زیاد توصیه کرده و مطالب زیادی برای آموزش به جوانان نگاشتهاند.
از خواص برنج از دید حکما:
اول اینکه طبیعتی خشک دارد.
دوم همیشه در گرم بودن یا سردی آن به اعتدال بوده است.
سوم چاق کننده قوی
چهارم از آنجا که نان تولید شده از برنج دیرتر از نان گندم هضم میشود ، مصرف زیادش بر کبد تاثیر دارد.